Permis d’exploitation.
15 januari zijn we “gepakt en gezakt” voor drie dagen naar Parijs geweest. Nee niet voor een romantisch uitje maar voor een noodzakelijke, verplichte cursus. Wij moesten onze permis d’exploitation halen, een certificaat waarmee wij een restaurant licentie kunnen aanvragen.
Deze hebben wij nodig om op de camping eten te serveren en alle alcoholische dranken te schenken.
Waarom Parijs?
Tja ik zal het maar eerlijk vertellen, mijn kennis van de Franse taal is gewoon nog niet goed genoeg voor zo’n cursus. Niet heel veel Fransen spreken goed Engels dus blijven er niet heel veel mogelijkheden over.
Lekker op ons gemak tuffen we over de D en N wegen naar Parijs, amper verkeer op de weg, we passeren mooie dorpen en de natuur is prachtig. Tot aan Orleans, dan verandert het snel, het landschap wordt “Hollands”, de wegen raken vol en het rijgedrag verandert van relaxed naar stresserig en soms zelfs agressief. In Parijs natuurlijk de bekende drukte en de tweewielige acrobaten die met hoge snelheid de stilstaande auto’s in de file passeren, al dan niet luid toeterend en met handgebaren duidelijk makend dat je hen toch echt te weinig ruimte geeft.
Bij de parking aangekomen worden we uiterst vriendelijk geholpen door een van de bewakers. Hij wijst ons naar onze gereserveerde parkeerplaats. Nu nog naar het hotel lopen, ca. 4km, zeker geen straf na 7uur in de auto te hebben gezeten. Eerst even wat smalle en donkere straatjes door, oei toch even die twijfel, kan dat wel in het donker? We zijn ten slotte de “boertjes van buiten”.
De sfeer op straat blijkt uiterst relaxed en vriendelijk te zijn.
Langzaam aan komen we in het echte centrum van Parijs, brede straten, pleinen, boulevards en de bekende monumenten. De restaurantjes zitten vol en overal is het gezellig. Het hotel, vlakbij de Nationale Opera, ligt in een rustige zijstraat van een brede doorgaande weg naar Gare de Lyon.
De volgende ochtend..
..ontbijten we bij een bakkerij, verse croissantjes en een lekker bakje koffie, een goed begin van de dag midden tussen de Parijzenaars op weg naar hun werk. De cursuslocatie ligt op ca. 3km lopen van ons hotel, heerlijk, even wat beweging, de rest van de dag (tot 20:00u) zijn we aan de studie. Lopend langs de Seine valt ons op dat ook Parijs hard timmert aan het terugdringen van de CO2 uitstoot. Overal kan je met je betaalpas een elektrische scooter, fiets of step oppikken en weer stallen op de stoep waar je maar wilt (geen verplichte haltes), de stadsbussen zijn van het type hybride of 100% elektrisch. Van de speciaal aangelegde fietspaden wordt druk gebruik gemaakt en wij zijn echt niet de enige wandelaars op weg naar werk, cursus, school of wat dan ook.
Lopend langs het immens grote en prachtige “Hotel de Ville” besluiten we een kleine omweg te maken. Even de Seine oversteken en een kijkje nemen bij de “Notre Dame”. Heel triest hoe dit gebouw erbij staat, volledig afgezet met hekken en hoge wanden die je het zicht op de afgebrande kathedraal volledig ontnemen. De hoge wanden zijn voorzien van een expositie over de tragedie die hier vorig jaar heeft plaatsgevonden. Een van de foto’s maakt indruk, in een zaal die volledig is afgebrand staan in het midden vier houten stoelen met riet bekleed, een beetje zwart geblakerd maar nog volkomen intact, hoe is het mogelijk!
De cursus wordt gegeven in een gebouw waar ZZP’rs elkaar vinden en kunnen (net)werken, op steenworp afstand van Centre Pompidou (het blijft een lelijk gebouw). Onze docent is deze ochtend nog met het vliegtuig van Toulouse naar Parijs gevlogen en dankzij de stakende luchtverkeersleiders en de stakingen in het openbaar vervoer, begint de cursus wat later. Tot onze verrassing maar met drie cursisten; een Engelse lieve jonge dame met een Chambre d’Hotes en cruise mogelijkheid op een mooi omgebouwd vrachtschip te Reims (Serenitybarge.com) én wij twee. Privé onderwijs dus.
De cursus is behoorlijk theoretisch en gaat voornamelijk over de wet.
Hoe zit het rechtssysteem in elkaar, wat zijn je (administratieve) verplichtingen, wat doet overmatig alcohol met je en wie mag je ontvangen en weigeren in je bar/ restaurant, enzoverder. Alles wat we leren, toetsen we meteen in de praktijk. Rondlopend door Parijs, blijken er weinig restaurants zich te houden aan de toch wel heel wat verplichtingen die een licentie met zich meebrengt.
Aan het einde van de cursus is er een examen. Dit blijkt een relatief eenvoudige test en ons certificaat is binnen! In de pocket! De verplichte cursus blijkt meer een verplichte aanwezigheid te zijn.
’s Avonds genieten we nog even van Parijs, lekker langs de Seine lopen, heerlijk eten en genieten van alle mensen op straat. Dit is Parijs onder de Parijzenaren, zonder hordes toeristen die de stad in de zomer overspoelen. Een mooie stad met prachtige gebouwen die nooit slaapt, wij hebben er van genoten en toch zijn wij heel blij als we de volgende dag Orleans weer voorbij zijn en later op de dag op onze camping arriveren. Schone lucht opsnuiven, mmmmm, uitzicht op het meer, de bossen, de Puy’s en de roep van de Milan Rouge (roofvogel).
Fijn weer thuis!
Met de permis d’exploitation op zak. Inmiddels is de restaurant licentie aangevraagd bij de gemeente.