Blog juni 2019.
Blog camping Le SoustranZo, daar ben ik dan weer. Ik neem even een klein momentje van uw kostbare tijd om u bij te praten over de stand van zaken en wat er zoal voorbij komt. Dat is, gezien het Franse leventje hier, nogal wat. Dus zou ik u adviseren: ga er maar eens lekker voor zitten. Kopje koffie of thee erbij, glaasje wijn mag ook. Ik zelf hou het op een glas fris water. Om vooral nuchter te blijven onder de gegeven, verwarrende tijden hier op de camping.

Want verwarrend zijn ze.
Dat begint hier ’s morgens vroeg al als ik het sanitairgebouw open. De klok die daar hangt geeft een niet bestaande tijd aan. Ergens tussen 6 en 7 uur, 10 over of 10 voor, maakt niet uit. De aangegeven tijd bestaat niet. Zo begint dus mijn dag.
Dat het leven hier redelijk tijdloos is, ervaren wij nog steeds als prettig. Het c’est la vie gevoel (vrij vertaald;  het Zwitserleven gevoel),  is al jaren geleden onder onze huid gekropen. Wij zijn al gewend aan de lange rij bij de kassa van de Intermarché in Neuvic. Niet omdat het er zo druk is, maar omdat de kassière haar achternicht of wie dan ook de laatste nieuwtjes vertelt.

We zijn er ook aangewend dat trace and tracking bij de Franse grens overgenomen wordt door, tja door wie eigenlijk? Het nieuwe afdekzeil voor het zwembad zou 3 dagen geleden afgeleverd worden. De cheque ( U leest het goed!), de betaling per cheque, zou hier plaatsvinden. Op enig moment in de komende tijd. We geven ze nog even de tijd. Het zijn natuurlijk voor de Fransen ook verwarrende tijden. Staking met of zonder gele hesjes, Hemelvaartweekend voor de deur enz.

De tijd gaat hoe dan ook snel. Peter en ik, we beleven in gedachten de jaren die als een floep en een zucht voorbij zijn gegaan. Met veel leuke floepen, maar ook met diepe zuchten. Nu zijn Bas en Monique hier. Met de kinderen. Jong en vol van hun eigen toekomstverwachtingen. Ze hebben deze week de tijd genomen om hun toekomst, hier op de camping, met de kinderen te delen. Kostbare tijd. Wel vreemd voor ons om nu daadwerkelijk te zien en te voelen dat er andere tijden aanbreken. Mooie tijden. Anders. We moeten weer leren de tijd serieus te nemen. Dat zal wennen zijn. Ik hoop dat ik nooit, al is het maar een beetje, van die Franse ( klok) slag kwijtraak. We hopen ook dat de nieuwe eigenaren, Monique en Bas, heel veel tijd krijgen en nemen om te wennen aan dit heerlijke Franse gevoel, in de wetenschap dat alles op en in de juiste tijd gebeurt. Dat Peter en ik op een “bon moment” hier weggaan en dat Bas en Monique op een” bonne heure” beginnen. Ergens tussen het hele en halve uur in. Precies op het goede moment.x