24 maart 2018. De eerste stap is gezet, de eerste mail is de deur uit.
Tijdens het zoeken op de term “camping te koop” komen we Le Soustran tegen. Dit ziet eruit als een camping waar we wel meer van willen weten. De afbeeldingen, de website en de blog “Het ontstaan van Le Soustran” spreken ons meteen aan.
Direct de volgende dag een reactie terug. Een uitgebreide open mail. We gaan elkaar ontmoeten.
8 april hebben we afgesproken bij een restaurant in het midden van Nederland. Marijke, Peter en Elan (Peters ontzettend lieve hond) zitten al op ons te wachten. Een leuke, aangename ontmoeting. We krijgen ruim de tijd en de mogelijkheid al onze eerste vragen ‘af te vuren’.
Op weg naar huis gieren de kriebels door onze buiken. Dit klinkt allemaal heel fijn en goed. Wanneer zouden we kunnen afreizen naar de camping. Want die willen we maar wat graag zien, ruiken, voelen, proeven; al onze zintuigen er op los laten.
In mei reizen Peter en Marijke af naar de Corrèze en houden ons op de hoogte van de vorderingen op de camping: het seizoensklaar maken samen met hun klusteam. Leuke foto’s en fijne mailwisselingen volgen. Vol verwachting klopt ons hartje.
En dan is het zover. Avonturiers als we zijn, reizen we in juni met Bas zijn zakenauto het avontuur tegemoet. Dit is letterlijk, want Bas rijdt volledig elektrisch, en aangezien de eerste drie laadpalen niet werken, we dan al bovenin Frankrijk zitten en nog maar 30km kunnen rijden, wordt het aardig spannend. Met ons beste Frans bellen we het noodnummer op de laadpaal en men, aan de andere kant van de lijn, garandeert dat bij het ‘tankstation aan de overkant van de snelweg een laadpaal staat die het wel doet. Enfin, we zijn er gekomen: het piepkleine Pellachal. De camping van Peter en Marijke.
Wauw….
Tijdens de heenreis zagen we het al; groen door de vele bomen en heuvels. Tegenover de camping het schitterende Lac de Triouzoune… De camping, groen, gezellig, vlak, ruime plaatsen, mooi weer, ruimte, landerijen, … We denken beide hetzelfde: “Dit voelt goed! Hier houden we van! Dit is onze omgeving!”
Het welkom van Peter en Marijke (en Gerda) is een echt welkom. Iedereen die hen al kent, zal precies begrijpen wat we bedoelen. Bas en ik kunnen hier al heel veel van leren.
Marijke en Peter geven ons alle ruimte om te zien en te ontdekken. Ze nemen ons mee naar een Brocante, een rondrit in de omgeving, gezellig eten bij Chez Lisa, ze vertellen, wij vragen. We zijn eigenlijk al verkocht.
Al met al waren deze 4 dagen heel emotioneel voor ons alle vier. We wisten het al, het gaat gebeuren. Voor ons de stap heen en voor hun de stap terug.
Half september (einde kampeerseizoen) gaan we weer naar Le Soustran. Nu met de wetenschap dat dit ontzettend mooie plekje de onze mag gaan worden. Het duurt nog even, september 2019 wordt de planning. Wederom voelt het zo onwijs goed. Wederom zo’n fantastisch welkom. We krijgen de mogelijkheid om met Peter en Marijke de camping winterklaar te maken, want dit is hun laatste keer. De volgende keer is het onze beurt om de camping winterklaar te maken. We hebben deze anderhalve week veel gezien en geleerd en veel ideeën opgedaan.
Nu is de camping in winterslaap. De camping … wij niet ! Alles behalve. Ons huis is inmiddels verkocht en wij zijn plannen aan het maken. Wat willen we, wat kunnen we?!
Eén ding is zeker, wij wensen u van harte welkom!
Volgend jaar zomer nog onder het warme welkom van Marijke en Peter en daarna …
Met heel veel plezier (en in het begin vast en zeker met vallen en opstaan), hopen wij samen met u nog te genieten van een geweldige nazomer! Want … wij blijven open tot eind oktober!
Warme groeten Bas en Monique